درونج مغربی

درونج مغربی

گیاهی است چندساله، بلندی ساقه آن تا 1/5 متر است. برگ‌های پایین آن پهن نزدیک به دایره با دمبرگ بلند و برگ‌های بالا کمی بیضی دراز بدون دمبرگ است. تمام گیاه پوشیده از کرک است. گل‌ها به شکل طبق، گلبرگ‌ها در 2 – 3 ردیف و زردرنگ است. ریشه ضخیم و متورم است. این گیاه در بهار گل می‌دهد و در جنگل‌ها در کوه‌های آلپ و پیرنه اروپا می‌روید. در اسپانیا ریشه آن به‌عنوان دارو به طور وسیعی در بازار عرضه می‌شود.

در ایران سه گونه دیگر از این گیاه به نام‌های علمی دی ماکرولیوم فیش، دی آستریوم ام بی و دی واگیناتیوم سی کوچ در جنگل‌های کلاردشت به طور خودرو دیده می‌شود.

درونج که بیخ یا ریشه گیاه است به‌خصوص نوع عقربی آن متورم، خاکستری‌رنگ، دارای 2 -3  گره و شکل آن خمیدگی دارد که آن را شبیه عقرب کرده است. کمی تلخ و خوشبو و سخت است، مغز آن سفید  بوده و می‌گویند قدرت دارویی آن تا ده سال حفظ می‌شود.

ترکیبات شیمیایی درونج را بشناسیم

از نظر ترکیبات شیمیایی در ریشه گیاه مقدار زیادی ماده اینولین یافت می‌شود.

خواص و کاربرد درونج

در هند از ریشه درونج به‌عنوان یکی از اجزای اصلی داروی قلبی استفاده می‌شود و برای ضعف اعصاب و رفع مالیخولیا بسیار مفید است. از ضماد آن برای نیش زدگی عقرب استفاده می شود. درونج از نظر طبیعت طبق نظر حکمای طب سنتی خیلی گرم و خشک است و از نظر خواص معتقدند که محلل بلغم و سودا بوده و نفخ را پراکنده می کند و برای تقویت حواس، حافظه، قلب و طحال مفید است.

برای خفقان، مالیخولیا، تقویت هاضمه، تسکین درد رحم و لطیف کردن بادهای معده و روده، رفع ضرر گزیدن عقرب و سایر جانوران سمی نافع است چه از طریق خوردن و چه از طریق استفاده از ضماد آن، اگر با انجیر و شکر خورده شود برای رفع سردردهای بلغمی و درد سینه نافع است.